Novo artigo de Dani Mallo, porteiro do Girona e columnista de Riazor.org, na súa sección ‘Baixo Paus’.
Hoxe séntome a escribir coa ilusión e a esperanza como inspiración, a esperanza de que a tempada rematará en bo porto.
Por que? Pois porque creo que o Dépor pode, e debe salvar a categoría, e isto dígoo convencido, xa que as últimas xornadas me dan mostras de que iso é máis que posible.
O problema é que cando un equipo está nesta situación, a competición non che dá tregua, e o déficit que se arrastra fai que unha vitoria non se poida celebrar, xa que só che permite respirar durante uns días e coller aire para o próximo combate. E nesa situación está o Dépor, cada vitoria ou resultado positivo é unha bafarada de aire que te mantén con vida, unha semana máis. E así será ata o final, non queda outra. Pero non esquezamos que moitas veces o que non se rende é o que treunfa. Por iso teño fe no Dépor.
Sei que os seus xogadores non se renderán e que o seu técnico non llo vai permitir, así que loitarán bafarada a bafarada, para que un domingo calquera dos tres que faltan, este pesadelo remate e o Dépor continúe en Primeira, como todos desexamos.
Un domingo cualquiera
Nuevo artículo de Dani Mallo, portero del Girona y columnista de Riazor.org, en su sección ‘Bajo Palos’.
Hoy me siento a escribir con la ilusión y la esperanza como inspiración, la esperanza de que la temporada acabará en buen puerto.
¿Por qué? Pues porque creo que el Depor puede, y debe salvar la categoría, y esto lo digo convencido, ya que las últimas jornadas me dan muestras de que eso es más que posible.
El problema es que cuando un equipo está en esta situación, la competición no te da tregua, y el déficit que se arrastra hace que una victoria no se pueda celebrar, ya que sólo te permite respirar durante unos días y coger aire para el próximo combate. Y en esa situación esta el Depor, cada victoria o resultado positivo es una bocanada de aire que te mantiene con vida, una semana más. Y así será hasta el final, no queda otra. Pero no olvidemos que muchas veces el que no se rinde es el que triunfa. Por ello tengo fe en el Depor.
Se que sus jugadores no se rendirán y que su técnico no se lo va a permitir, así que lucharán bocanada a bocanada, para que un domingo cualquiera de los 3 que faltan, esta pesadilla se haya terminado y el Depor continúe en primera, como todos deseamos.
También me gustaría comentar que aunque a veces los arbitrajes no ayudan o no son como quisiéramos, tenemos que pensar que en 38 partidos la influencia arbitral no es definitiva más que en 2 o 3 a lo sumo, así que opino que perder el tiempo en buscar manos negras no hace sino aumentar la ansiedad y la desconfianza. Pienso que se debe perder en estos temas el menos tiempo posible y gastar en ellos la menos energía posible, ya que toda ella se va a necesitar en los próximos encuentros.
Me gustaría terminar este artículo haciendo memoria. Hace más o menos un año me disponía a escribir un artículo en el que deseaba el ascenso del Depor y la salvación de mi actual equipo, el Girona. Y se cumplió mi deseo, el Depor en Primera y nosotros salvados. Hoy deseo lo mismo pero con distintos papeles. El ascenso de mi actual equipo y la salvación del Depor. El año pasado se cumplieron ambos sueños, y este año, yo digo: ¿por qué no?
La mejor de las suertes para el RCDeportivo para estos 3 partidos, en los que confío certificará su permanencia en primera, y la misma suerte para superar con éxito el proceso concursal en el que esta inmerso.
Nada más, sólo os deseo que disfrutéis de una victoria en Riazor…y porqué no, un Depor-Girona en Primera para la próxima temporada… ¿Por qué no?