Diego Gómez foi un dos protagonistas da pasada fin de semana, na que tivo dobre protagonismo. O sábado debutou co Deportivo en Riazor entrando nos minutos finais do encontro co Cornellá, mentres que o domingo pola mañá foi decisivo no primeiro triunfo do Fabril esta tempada firmando dous goles e unha asistencia. O ourensán non agocha a súa emoción:
Unha fin de semana de emocións
«Estou moi feliz. Debutar co Deportivo foi o meu soño dende que cheguei con 14 anos. Síntome moi ledo. Tamén contento por conseguir a vitoria co Fabril o domingo, que as primeiras sempre son complicadas. Estou encantado, foi unha boa fin de semana».
Debut en Riazor
«Estaba moi ilusionado xa cando me mandaron quentar. Riazor, 22.000 persoas… era un soño poder entrar. Unha magoa o empate, pero quedei moi contento. É unha experiencia única. Os afeccionados viven o deportivismo que é unha tolemia. Transmiten moito e é máis fácil xogar».
A súa chegada ao Deportivo
«Empecei de pequeno xogado nun club de barrio, Santa Teresita. Despois Pabellón, bastante coñecido en Ourense. Ten convenio co Celta e mandáronme ir adestrar un ano con eles, pero eu xa sabía que viría ao Deportivo. Sempre foi a miña primeira opción e non quixen escoitar máis. Meus pais encantados e apoiáronme en todo momento. Sempre me gustou máis o Dépor. O tema da residencia tirábame moito. De Ourense á Coruña ou de Ourense a Vigo é a mesma distancia. Sempre fun do Dépor e iso decantou a balanza».
O trato dos veteranos
«Dixéronme que estivera tranquilo e que fixera como sabía. Os veteranos cóidannos moito e dannos bos consellos. Temos moi boa relación e que xente como Lucas Pérez, todo un referente, che faga bromas a diario, teña conversas contigo… axuda e da confianza».
Posición preferida no campo
«Agora mesmo, a miña posición preferida é onde me poñan. Estou cambiando moito. A primeira xornada co Fabril estiven na esquerda. Agora na dereita. Onde me vexa Gilsanz, a miña posición é esa. O adestrador sempre sabe a mellor posición para os xogadores dentro do campo».
